Z cyklu dziaderskie teorie - idiots, idiots everywhere

Sam z siebie napisałbym: zramolałe teorie albo zgredziarskie teorie, jednak jako stary dziad, co to z wypiekami na twarzy śledzi wszelkie trendy i za nimi bezkrytycznie podąża, użyłem „słowa” dziaderskie. Bo modne.

Asumptem do powstania tej teorii było, potęgujące się z każdym dniem, tygodniem, miesiącem, rokiem wrażenie, że ludzie są coraz głupsi. Obserwacja w gruncie rzeczy oczywista i banalna, ale czy prawdziwa? A jeśli tak, to jaka jest tego przyczyna? Założenie, że to ja jestem coraz mądrzejszy i rzecz rozbija się o kontrast, odrzuciłem już w przedbiegach do rozmyślań, bo wbrew pozorom samokrytycyzmu mi nie brakuje. To łatwe zresztą; swoich ograniczeń i małości doświadczam w zasadzie bez przerwy.

Szukałem więc innego wyjaśnienia, a że umysł mam ostry, jak Polsilver¹ po roku golenia, to nieco to trwało. Wreszcie wymyśliłem - znaczy się - znalazłem rozwiązanie / wyjaśnienie, a nie zmyśliłem odpowiedź.

Owóż jest tak, że idiotów przybywa, bo się rozmnażają. I niestety znacznie obficiej niż ludzie myślący. Mnożą się bezmyślnie, nieodpowiedzialnie, jak króliki (wyjaśnienie dla idiotów: króliki to takie zającowate, a nie mali królowie) i jakimś cudem udaje im się dożywać dojrzałości płciowej, aby płodzić kolejnych idiotów. Cholera, właśnie sobie skojarzyłem, jak to było z królikami w Australii…

Czynnik prokreacyjny to sprawa prosta i oczywista od dawna, a zasadniczym elementem dla powstania wrażenia, że idiotów jest więcej, jest to, że nastał czas bezwstydu. Kiedyś (i to jest właśnie dziaderskość tej teorii, wiadomo: "za moich czasów ...") też byli idioci, ale mieli świadomość tego, że to żaden powód do chwały i pohamowywali publicznie wysryw tworów swego „intelektu”, bo się zwyczajnie trochę wstydzili. Później nastał czas różnych bigbraderów i innych dziwnych programów, które pokazały, że bycie bezwstydnym idiotą może przynosić profity, sławę i powszechny podziw. Równolegle, coraz bardziej dostępny zaczął być internet. Już nie tylko dla Ludzi, ale dla wszystkich człowiekowatych². Powstały media społecznościowe i kupa idiotów była wreszcie w stanie wysłać w świat komunikat: „Patrzcie, jestem idiotą!” I robiła to. Takich coming-out’ów było coraz więcej, bo kolejny idiota patrzył i uświadamiał sobie: „Podobnych mnie jest więcej, w kupie siła (od tłumacza: w dupę sobie wsadź tę kupę), idioci wszelkiej maści, łączmy się!”. I poszło. I rozlazło się. I spowszechniało. Znaturalizowało małymi kroczkami, a jednak w milowych butach w kontekście ewolucji. Nawet rządzą nami idioci. Nie to, żeby wcześniej wszyscy byli wielce światli, ale przynajmniej się tak nie afiszowali i zdaje się, były mimo wszystko inne proporcje ludzi rozumnych do idiotów.

Można by wyciągnąć z tego wniosek, że ja po prostu nie lubię ludzi. Owszem, jestem mizantropem³, ale dopóki ich działania na mnie nie wpływają, dopóty mi nie przeszkadzają. Często wręcz nawet ciekawią. Takie guilty pleasure chyba. I czyż cokolwiek to zmienia w kwestii prawdziwości, czy choćby trafności tej teorii? Bo czyż człowiek brudny nie może być czystym, moralnie na przykład; czyż brzydal nie może być estetą; czyż wieloryb nie może być malutki, na tle wszechświata choćby? Mam pytać dalej, czy to za dowód wystarczy?

W totalny (też modne słowo od kilku lat) dołek wpadam jednak wtedy, kiedy na bezmyślności, głupocie czy niewykrytej w porę ignorancji łapię sam siebie. Rzadko, bo rzadko, ale jednak się zdarza. Jeśli mam dobry humor rozbawiam sam siebie i kwituję to, częstokroć na głos: „Ależ ze mnie kretyn, idiota, debil, dureń⁴”. Jeśli jednak mam kumulację, przesyt, bo i swoją głupotą dołączam do tej masy idiotów wokół, to nie jest mi do śmiechu, za to ręce mi opadają. Na klawiaturę.

Wklepuję wtedy z automatu adres strony www.hangover.world⁵ i próbuję zamówić stryczek. Trzeźwieję dopiero wtedy, kiedy zauważam, że cena jest w juanach. No nie kupię przecież jakiegoś chińskiego gówna. Żebym się zerwał, przeżył i tylko gładko wygoloną szyję poobcierał? Niedoczekanie! To już lepiej rzucić się pod Teslę. Jak się uda, to człowiek przynajmniej sławny będzie, jak to idiota. A jaki nowoczesny sposób na samobójstwo! Alternatywnie wpisuję w wyszukiwarkę YouTube: „jak ukręcić na siebie stryczek”. I zgadnijcie, na kogo trafiam? Mam słuchać jego rad? Apage falsus deus!

¹ Dla młodocianych: kiedyś maszynki do golenia były wielorazowe. Wkładało się do nich żyletki - towar deficytowy, zbyt często i zbyt długo, więc często tępe jak idioci. Dominującą narodową (moda, moda na słowa) marką żyletek był właśnie Polsilver. Na tyle popularna i jednoznaczna, że funkcjonowała w świadomości, jak teraz pampersy, czy adidasy.
² Widzieliście makaka, który dzięki neuralinkowi Muska grał w grę?
³ Tak, przyjaciele moi. Przyswoiłem sobie to słowo, którego właściwego znaczenia, jak się okazało, nie znałem. Dzięki wam wiem. Słowo to trzymam teraz mocno i blisko, karmię i pieszczę. Jesteśmy nierozłączni.
⁴  Wybierz ulubione, pasują wszystkie.
⁵ Języków nie znam, więc uznałem, że skoro hang to wieszać, a over - koniec, to hongover musi znaczyć: wieszać-kończąc. Logiczne, nie? I patrzcie państwo - świat myśli podobnie, skoro pod tym adresem jest sklep on-line z odpowiednimi akcesoriami. A wybór jaki? Kociokwiku można dostać.

Tagi

Nieśmiało zachęcam:

Komentarze