Mozil
Zaśpiewał dla mnie Czesław Mozil
02.12.2018
Ukultarlniamy, ukulturniamamy, ukultu… odchamiamy się ostatnio dość często*, a z początkiem grudnia padło na Czesława, który śpiewa. Nie był sam, ale z przyjaciółmi, jak sam o nich mówi. Z dwoma Duńczykami. I zaśpiewał. Nie tylko dla mnie, bo i dla prawie pięciuset innych osób, ale dla mnie też.
Cytuję losowo
Oczywiście źle jest chcieć zmieniać ludzi, ale co innego można chcieć z nimi robić?
Złe wieści
Jedna z bohaterek powieści. Straszne. Tak bardzo zadufana w sobie? Taka pusta? Stąd już krok do zrozumienia potrzeby dewastacji spuścizny kulturowej, dzieł sztuki, sacrum innej religii. Bo co innego można robić tym, czego nie potrafimy zrozumieć, czego nie lubimy, nie potrzebujemy?
cytatów wszystkich całe mnóstwo →O blogu
Umysłowy refluks. Osobisty magazyn zbłąkanych myśli, wypluwek z mniemaniami, drzazg spośród zwojów, niespodziewanych zapisków i notatków. Tak widzę i słyszę (więcej zmysłów nie pamiętam) świat. Nie twierdzę, że świat taki właśnie jest, nie twierdzę, że mam rację. Dlaczego jednak miałbym zawsze zakładać, że jej nie mam? Jest to przecie racja na miarę moich możliwości i jedyna, jaką mam. We łbie. Moja mała dzielna racja wśród wielkich kiełbi.
